صدای سیلی غم  می کشد به گوشم سوت

در اوج واژگون شدنم ، شعر... رو به سقوط

رساندی یم به هزاران گزینه ی ممکن

پناه برده ام از غم،  به شک نامربوط 

گزینه ی نخست... خیالات ،راه فرار

سوار گیچی افیون ...عبور تا هپروت

دوباره فکر رمانتیک مرگ مشکوکی

دهان واشده ی زخم ، مزه ی باروت

وراه بعد به فنجان قهوه ،  خیره شدن

اسیر نقش و اوهام برگ های تاروت                                         

گزینه ی مبهم بعدی ،چون عضو خنثائی

تو هرچه ، هرچه ، بگویی....نیاورم بر روت

چگونه است تو را عاشقانه دارم دوست

تو که کنار خودت ، می کشانیم به هبوط

قسم به رنج کلامت ، به اخم ابرویت

قسم به حالت چشمت قسم به یک نخ موت

به راه آخر خود می رسم همیشه عزیز

کنار تو بنشینم ...به زیر سایه  ی توت