سروده ی شاعر بلند آوازه ی روس "الکساندر سرگِیویچ پوشکین"
دوستت دارم! گرچه خشمگین و دیوانهام
گرچه برایم ننگ آور استُ
محنتی بیهوده....
امّا در پوچیِ نامفهومِ بدبختی ام
به پایت می افتم واعتراف می کنم!
این عشق فراتر از سن و سالِ من است
وقتش رسیده!،
هنگامِ عاقل شدن است !!!!
اما نشانه هایی از رخنه ی جنونِ عشق
در دل و جانم فریاد می زند
بی تو، دلتنگمُ
بی هدف به پیرامون می نگرمُ،
در کنار تو هم، باز....
کوله ی اندوه خود را بر دوش می کشمُ
بدون هیچ جبر و زوری،
با تمام اراده و اختیار می گویم
فرشته ام، چقدر دوستت دارم!
وقتی صدای آرام قدمهایت
همهمه ی پیراهنت ( عطر پیراهنت) را همراهی می کندُ
زمزمه ی عفت و پاکدامنی ات
در خانه می پیچد
دیوانه وار از خود، بی خود می شومُ
تو می خندی و من لذّت می برم
تو برمی گردی و من دوباره دلتنگ میشوم
اندوه ِروزهای تنهاییم را
با خاطراتِ شیرینت جبران می کنم
اما درد تنهایی و بی کسی ام
تنها با دست های ظریف و مهتابیِ تو جبران می شود
وقتی دستان هنرمندت
با رقصی دلنشین
بر سینه ی تنبور[1] سوزن می زند
آرام و بی صدا بنشین
دیده بگشا ی ُ؛ موهای تاب خورده ات را بیافشان
من در آرامش و سکوت
چون کودکی معصوم،
از دیدنت حظ میکنم و شیفتهات میشوم
شایسته است؟ ر هوای ابری و گرفته
هنگام پَرسه زدن های تنهایی
مصیبت و پریشانیم را
اندوه و حسدم را
ببرایت بازگو کنم؟؟!!!
برای سفری به دوردست آماده می شوی ؟
اشکهای تنهایی تو
نجواهای پنهانی ما
در گوشه ای خلوت
سفر به زادگاه
هنگام غروب
با نوای پیانو ........
آلینا! به من رحم کن
برای طلبِ عشقت
ناتوانم
شاید این ناتوانی به خاطر گناهانم باشد
فرشته ی من ، هرچند لایق عشقت نیستم!،
اما نگاه عاشقانه و افسونگرت را
از من دریغ نکن!
به رویم بگشا!
همه چیز ، چه با شکوه و حیرت انگیز می تواند باشد
آه که فریفتنم
کار چندان دشواری نیست!
وقتی که، خود ازفریفته شدن خویش
شاد ُ مسرور و خوشنودم!!!
________________________
[1] کارگاه گلدوزی
(Признание)
Я вас люблю, - хоть я бешусь,
Хоть это труд и стыд напрасный,
И в этой глупости несчастной
У ваши ног я признаюсь!
Мне не к лицу и не по летам...
Пора, пора мне быть умней!
Но узнаю по всем приметам
Болезнь любви в душе моей.
Без вас мне скучно, - я зеваю;
При вас мне грустно, - я терплю;
И, мочи нет, сказать желаю,
Мой ангел, как я вас люблю!
Когда я слышу из гостиной
Ваш легкий шаг, иль платья шум,
Иль голос девственный, невинный,
Я вдруг теряю весь свой ум.
Вы улыбнетесь, - мне отрада;
Вы отвернетесь, - мне тоска;
За день мучения - награда
Мне ваша бледная рука.
Когда за пяльцами прилежно
Сидите вы, склонясь небрежно,
Глаза и кудри опустя, -
Я в умиленьи, молча, нежно
Любуюсь вами, как дитя!..
Сказать ли вам мое несчастье,
Мою ревнивую печаль,
Когда гулять, порой в ненастье.
Вы собираетеся в даль?
И ваши слезы в одиночку,
И речи в уголку вдвоем,
И путешествия в Опочку,
И фортепьяно вечерком?..
Алина! сжальтесь надо мною.
Не смею требовать любви.
Быть может,за грехи мои,
Мой ангел, я любви не стою!
Но притворитесь! Этот взгляд
Всё может выразить так чудно!
Ах, обмануть меня не трудно!..
Я сам обманываться рад