بسمه المحبوب

به گوهر گرانقدر گتوندي تقديم مي كنم

" به قيصر سفر كرده ي امين پور"

كه دولت مستعجل بود.

شب طولاني زلفت غزلي يلدائيست

چشم شهلاي تو سرچشمه ي بي پروائيست

نازبا ما چه فروشي كه به بازار وجود

چون تو بسيار سراپا هنر و زيبائيست

همه شب سوخته ام تا غزلي ساخته ام

غزلم واژه به واژه  سخن شيدائيست

دل من سوخته چون بال و پر پروانه

يار من شمع  و شريك غم من تنهائيست

دفتر عشق و جنون با تو چو آغاز شود

آخرين قصه ي او حادثه ي رسوائيست

عقل چون دايره،  سرگشته و حيران دل است

عشق خود مركز اين دايره ي مينائيست

من جنون را به همه ملك جهان نفروشم

گرچه بنيان جهان ساخته بردانائيست

تشنه كامان غزل زخمي شمشيرغمند

دلشان دفتر صد پاره ي عاشورائيست

گرچه لب تشنه به صحراي بلا پژمردند

دلشان چون دل مردان خدا دريائيست