دوباره ساعت این خانه، خواب می بیند

کویر تب زده، رویای آب می بیند

دوباره چشم غزل دور! شاعر این شهر

شکوه مرغ سحر را کباب می بیند

یکی بیاید ودستی به روی دل بکشد

که باز خواب بدِ اضطراب می بیند

یکی بیاید و حال مرا عوض بکند

که فال قهوه دل را خراب می بیند

گناه عاشقی من  به گردن من نیست

دلم چنین عملی را ثواب می بیند

تفاوتی نکند پیر یا جوان باشی

چرا که عشق، تو را با نقاب می بیند

دعای خسته دلان را چنان بها باشد

نگفته، حضرت حق ، مستجاب می بیند

حساب بیش و کم غم مپرس از این دل

شکسته دل، غم خود بی حساب می بیند.