فکر تو این روزها از چشمِ من خواب گرفته

ذهنِ من یادِ تو را در دلِ خود قاب گرفته

در قنوتم همه ذکرم شده از نامِ تو گفتن

در نیایش شدم و چشمِ مرا آب گرفته

نتوانم که بگویم فراموش کنم نامِ بلندت

قایقِ کوچکِ عشقم غمِ گرداب گرفته

از خدایم طلب صبر نمودم که مرا دریابد

بیشه ی سبز زمانیست غمِ مرداب گرفته

با توام ای که سرت شاد، دلت آباد است

رحم تو کو ؟ فراموشیِ ناباب گرفته؟

وای بر من که شدم عاشقِ سنگِ دلِ تو

مدتی هست که آرامشِ من تاب گرفته

آرزو گفت تورا امشبِ من باران است

به گمانم دلِ تو سردیِ سرداب گرفته

.

.

حال من را تو خودت میدانی ، بهترآن است که بگویم

بهر دیدار تو ای یار قدیم، چشم مرا خواب گرفته

آرزو(باران)