حرمت

قديما حرمتي داشتند زنان هم  

نبوده چشماش هر دم پر از نم

همه بودند آن شيرين و فرهاد 

به روي گونه اشكش  هر دمادم

تمام شوهران صادق بودند 

كجا بوده دل آن همسران غم

اگر زن اندكي دلگير ميشد 

برايش بوده آن شوهر چو مرهم

همه بودند مسلمان همچو سلمان 

صداي زن كجا بوده دگر بم

ولي حالا ندارند دين و ايمون 

دلش از دردو غصه همچو آن يم

الهي خير نبينند بعضي مردا

براي ما شدند زخم بي مرهم

سرشت اين هج آقاها خرابه

زنند كه زندگي يك لحظه بر هم

بزن با آن تبر فرقش دوتا كن

كجا بود آخه آن ديوانه همدم

كه آن مجنون نبود مجنون بر تو

بشو ليلاي بي مجنون به عالم