«مهندس ابراهیم جاذب نیکو» شاعر خوبی است و شعرش اغلب به دل می نشیند.وقتی غزل حاضر را از او خواندم برایش نظری فرستادم و به مصراع دوم بیت مطلع ـ که قاعدتآ بایستی برخوردار از حسن باشد ـ ایراد گرفتم.
عین عبارتی که برای جاذب مهندس ـ کارشناس زبان و ادبیات فارسی محض و کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی ـ فرستادم چنین است:
«هستند» را «استند»کنید تا هم اشکال وزنی برطرف شود و هم «است» صحیح جای «هست» غلط متواتر را به درستی بگیرد.
گرچه انتظار نداشتم که ایشان نظر پیشنهادی مرا در بیت مطلع اعمال فرماید ؛ اما متوقع بودم که لااقل برای موزون کردن مصراع ناموزون بیت نخست غزل چاره ای بیندیشد و با اندک ویرایشی این عیب بزرگ را از اثر خود حذف نماید....
اما چنین نکرد و جوابی برای من ارسال فرمود که آن را عینآ درج می کنم و هرگونه قضاوتی را بر عهده ی عزیزان شاعر ـ بخصوص آنان که دستی در نقد و بررسی شعر دارند ـ می گذارم.جناب مهندس نوشته اند:
گاهی یک غلط مصطلح و متواتر برای مخاطب محوری و القای مفاهیم به مخاطب عام بسیار پسندیده تر از یک صحیح مغلق کننده است...