خدا کند که شبی زائر درت باشم

وَ چند پنجره مهمان منظرت باشم

وَ عاشقانه به پابوس حضرت ات برسم

طواف ات آرم و پروانه ی سرت باشم

وَ پلکی اشک بریزم برای غربت تو

وَ شمع مرثیه خوانان پیکرت باشم

به گوشه گوشه ی چشم تو نوحه آغازم

وَ روضه خوان نگاه مطهرت باشم

اسیر موی پریشان دخترت گردم

فدای خون گلوگاه اصغرت باشم

وَ پاره پاره ز شهزاده قاسم ات گویم

وَ قطعه قطعه نواخوان اکبرت باشم

شبی به مسح شفاخانه ی گلوت آیم

ز جمع بست نشینان حنجرت باشم

به دانه چینی آغوش مرقدت خیزم

برای کاسه ی آبی کبوترت باشم

برای خواندن شعری اگر اجازه دهی

شبی بیایم و درپای منبرت باشم

رساله ای بنویسم سه سالگی ها را

وَ سال ها ادب آموز دخترت باشم

خدا کند که دوباره به زینبیه رسم

وَ پرده خوان مصیبات خواهرت باش