محمدرضا جعفری از شاعران پرکار و البته صمیمی سایت می باشند و انصاف، هر از گاهی شاهد خوانش شعرهای خوبی از ایشانیم.

شاعر در این رباعی، از زاویه ی "دوم شخص مفرد" به اصطلاح به جلد مخاطبِ غایب!! رفته و آن را به "اول شخص مفرد" آورده است و در این دار و گیر، جای نشان دادن، به مستقیم گویی پرداخته و با شعارزدگی اثر در کنار حشو ضمایر و حشوِ " حرف و سخن" در مصراع سوم، محصولی سبزچین به سایت روانه کرده است.
معمولاً از ویژگی ممتاز رباعی، اصل غافل گیری مخاطب در مصراع پایانی است. شاعر،"کم خوری" و "مراقبت از تن" و "اهل ریا و دنیا نبودن" را به مخاطبش می قبولاند و در پایان، "تدبیر" از اویش آرزوست!

محمدرضا جعفری از شاعران پرکار و البته صمیمی سایت می باشند و انصاف، هر از گاهی شاهد خوانش شعرهای خوبی از ایشانیم.

شاعر در این رباعی، از زاویه ی "دوم شخص مفرد" به اصطلاح به جلد مخاطبِ غایب!! رفته و آن را به "اول شخص مفرد" آورده است و در این دار و گیر، جای نشان دادن، به مستقیم گویی پرداخته و با شعارزدگی اثر در کنار حشو ضمایر و حشوِ " حرف و سخن" در مصراع سوم، محصولی سبزچین به سایت روانه کرده است.
معمولاً از ویژگی ممتاز رباعی، اصل غافل گیری مخاطب در مصراع پایانی است. شاعر،"کم خوری" و "مراقبت از تن" و "اهل ریا و دنیا نبودن" را به مخاطبش می قبولاند و در پایان، "تدبیر" از اویش آرزوست!