به یک اشاره می پرم !
بسویِ دشت هایِ بی حصار
بسویِ هر اُفق
بسویِ جادّه هایِ سبزِ این دیار
برایِ دیدنِ هزاره هایِ خویش !
و می روم
بسویِ اختران
بسویِ چهره هایِ بازِ مادران
بسویِ هر سرایِ خالی از اثر
برایِ دیدنِ خطر ،
و سویِ جنگ
فقط برایِ انبساطِ خاطرِ تفنگ !
م جعفری