ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بنشین میـــــــــــــانِ فاصله‌ها تا که پُر شود
حتّی ســـــــــــه نقطه‌های نفس‌گیرِ لحظه‌ها
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
لیلا بیــــــــا به حرفِ غـــزل گوش کن شبی
حوایِ آدمی شو و گنـــــــــــــــــدم فروگذار
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دردی که در فـراقت تحصیل می‌کنـــــد دل
یا جابربن حیــــــــــــان یا رازی‌ام به لطفت
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چون شکلِ واژه‌ام که پس‌از حسِّ دیدن‌ت
حرفی برای گفتن و سُفتـــــن نمانده است
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به سیمِ آخر ســــــــازِ دلم یادِ تو هرلحظه
بخواند آه و درد و ناله و افغــان و واویلا
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از تیرِ ســـــــــــه شعبهٔ غمت کودکِ جانم
هرلحظه کَنـــَد قبر و دهد دست به مُردن
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
یادِ آن چامــــــــهٔ چشمان تو کردم که قلم
درگوشی غــزلی خوش به ورق املاء کرد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تیترزد درآسمـــــــان باران پس‌از دیدارِ من
چشمِ من ازچشمِ تو تَرمی‌شود وقتِ سَحر
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بختم از تختِ وصالت سرنگون افتاده‌است
یُوسُفِ دل در ته چــــاهِ جنون افتاده است
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هجومِ خاطــــــره‌ها در سکوتِ شب یعنی
پس از تو واژه به کارِ غـــــــــــزل نمی‌آید
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سیدمحمدرضالاهیجی
۹۶/۶/۳۰