در مرامم نيست نامردي، كه مولايم علي ست

 سينه ام محراب عشق او و دنيايم علي ست

صبح با نامش كنم آغاز و شب، با ياد او

 روزم از او روشني گيرد و فردايم علي ست

 از غم نا مردمي ها در پي اش گيرم پناه...

 مرهم درد  دل و درمان غمهايم ،‌علي ست

 دستهايم را گشودم  سوي او با صد نياز

 ساحل خاموش را مانم، كه دريايم علي ست

 يا علي گويان مدد مي گيرم  از شير خدا

عاشق و مستم، زنم ياهو، كه مولايم علي ست.