از قـول پـرستو چه شـنـیدم خـبــر قــاف
بـی بــال پـریـدی نکند ،تــا گـذر قاف؟!
 
روز دهـم از حُـجـره ی خـورشـید بتابید
بر آینـه ات جـلـوه ی صـبح و سحر قاف
 
منظومه ی عشق تو همان چشمه همان رود
دسـتـور زبان تـوکـه عشق است و سرِقاف
 
طـوفـان زده آن نـیست کـه کـاشانه ندارد
مرغی  است که وامـانده سحر از سفر قاف
 
ای حسـرت دائم ، خبـرِ رفـتن از ایـن باغ
ناگـاه چـه زود اسـت، امـان از قَـدَرِقــاف