ناباورانه
قبل ازسحر.درلحظه هايي بكروجادويي
من بودم و اوبود و دل بود وهياهويي
دستی  میان نبض من بر طبل می کوبید
برمیخ وسوزن  بود م انجا مثل هندوئی
گويا جهان درخلسه اي جانانه جامانده
دل رفته دنبال نگاه خيس اهويي
جرأت نمي كردم سرم رااورم بالا
درپيش پاي يار همچون ياس خوشبويي
مي سوختم در تب ولي يخ ميزدم ازنو
وقتي هواجنبانده بود از اوسرمويي
چشمم چوسنگي بود و ازجايش نمي جنبيد
دستم چوكوهي برزمين خشك زانويي
لبهابه هم چسبيده كامم خشكترازرمل
درانتظارگوشه ي چشمي و َابرويي
جانم ميان رفتن و ماندن دودل مي شد
تاان كه سيبي رانسيم انداخت در جويي
از خلسه ي جادويي اش وقتي رهاگشتم
ديدم که مهواسمان ها گشته  چون قوئی
روي لبانم دوستت دارم به خود لرزيد
درچشمهایش  حس اين كه راست مي گويي
اول نسيمي پيكرش را بوسه باران كرد
بعداً ميان گيسوانش كاشت شب بويي
بارنج و سختي مي دويدم من به سوي او
اما نمی جنبیدم از جایم سرموئی
در بوی یاس وسوسن و سنبل مرا میبرد
چون تارموئی رفته ازامواج گیسوئی
افتادم از پا ناگهان.بيدارشد چشمم
قبل از سحردر لحظه هائي بكر و جادويي