تقدیم به روح پاک ومطهر دلاور مرد رشید مدافع حرم شهید مفقود الجسد حاج محمود شفیعی

مثل مولایش علی {ع}درفکرمردم بود ورفت
درمیان های وهوی زندگی گم بود ورفت
دست گیربی کسان خسته ازاوار درد
پر زاسرار مگو غرق تبسم بود ورفت
///
مرد میدان شب پس کوچه ها ی درد ورنج
اشنای مهربان بچه های درد و رنج
مثل مولا زندگی را وقف مردم کرده بود
حاج محمود شفیعی اشنای درد و رنج
///
مردمی تنها وخسته شاهد لبخند تو
تلخی ان زندگی شیرین شده با قند تو
اخر بن بستهای سوت وکورنیمه شب
گوش کارتن خوابها لبریز شد ازپند تو
///
سینه ای لبریز درد ورنج مردم داشتی
با دل خون برلبان خود  تبسم داشتی
اهل نیک اباد بودی عاشق نیکی وعشق
مثل دریا های طوفانی تلاطم داشتی
///
نیمه شب با جعبه های مانده ازتیر وتفنگ
هم در وهم پنجره میساخت درمیدان جنگ
ازغذای گرم خود دل کند ودرویرانه ها 
ان غذا  تقسیم میشد بین مردم بی درنگ
 
///
کلنا عباسک تا برلبانت زنده شد
یاد ونامت تا ابد دراین جهان پاینده شد
بسکه می جستی خداراهرزمان وهرمکان
باشهادت رفتی و جوینده هم یابنده شد