دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

قصیده باغ قوام

چشمش به رفت و آمد "باغ قوام" بود
تا این چنار فاصله اش چند گام بود
 
می رفت تا زمانه ی حافظ که چشم هاش
بر مجلس شبانه ی "حاجی قوام" بود
 
تا پله های سعدیه می رفت روح من
سهمم از آن سفر غزلی ناتمام بود
 
این سو خروش باد و در آن سو طنین تار
در حیرتم که یکسره محو کدام بود؟
 
گوشم پر از الهه ی ناز بنان و او
بی سوز و ساز گمشده در ازدحام بود
 
مثل تمام کودکی آنجا زلال تر
لالایی ملایمی از پشت بام بود
 
چون مریم مقدس و پیش از اذان به دست
او را انار روضه ی دارالسلام بود
 
در بین باغ، دست مرا بست حکم شرع
آنجا به چشم وسوسه دیدن حرام بود
 
یک استکان چای درآن نیمه ی غروب
با او درست ،معنی شرب مدام بود
 
شاعر به رسم شیطنت کودکانه اش
پرسید بین همهمه او را چه نام بود
 
آری به یمن فلسفه ی زلف او مگر
یک دور از این کبود مقرنس به کام بود
 
چشمش خموش خیره به نارنج هاومن
براو به خلسه خیره شدن ازخدام بود
 
نارنج زار و خلوت حافظ به شامگاه
وقتی به جلوه "سرو صنوبر خرام" بود
 
آن باغ چون معابد هندوستان شگفت
در انعکاس زمزمه ی "رام،رام" بود
 
بر بوم باغ، چوبخط باستان شناس
در هر اشاره حکمت و پند و پیام بود
 
می گفت از آن زمانه که هر شب به بانگ نی
بر هر درخت، غلغله ی خاص و عام بود
 
آن زن اگر چه طرح اثیری به چشم داشت
یا خنده هاش مثل تلاقی جام بود
 
در دور محتسب به همین باغ می گریخت
شاعر که خسته از گذر صبح و شام بود
 
در جستجوی "رایت منصور پادشاه" است
او را که خواجه سخت مرید مرام بود
 
دیگر از آن اجاق، بخاری نشد بلند
وقتی به قاب آینه زنگ ظلام بود
 
دست رفیق تفرقه اندیش مثل پیش
او را که بر جریده ی خنجر مرام بود
 
این باغ در تطاول چنگیزها چه کرد؟
او را صبا به زخم تبر التیام بود؟
 
با یک سلام ساده نشد یک دریچه باز
او غرق در سکوت، چه جای سلام بود
 
با آن غرور چادری انگار کاج پیر
چون من بلند یکسره با احترام بود
 
فالوده ی تمشکی شیراز، خاص او
او را مگر تمشک و شکر در کلام بود
 
در خواب های من شبح زن ،قلم به دست
تکرار چون قوافی باغ قوام بود
 
 

---

---

   تاریخ ارسال  :   1395/5/28 در ساعت : 20:50:19   |  تعداد مشاهده این شعر :  640

---

---