نذر امام غريب
 

بايد به هواي عشق بي حد بروم
بايد به همان سرا و گنبد بروم
گويا كه هواي عاشقي كرده دلم
بايد كه دوباره باز مشهد بروم
 
*
آهو شوم و پناه اين در باشم
در سايه‌ي آن سرو و صنوبر باشم
اي كاش مرا بال و پري بود كه من
دور حرم دوست كبوتر باشم
 
 
*
در نزد ضعيف، يا معين الضعفاست
در نزد غريب، يا غريب الغرباست
اينجا همه حاجت از رضا(ع) مي‌گيرند
اين صحن و سراي طوس، حج فقراست
 
*
آقا! بطلب كه باز زاير بشوم
در صحن و سراي عشق، حاضر بشوم
زيباست چه زيباست سرودن از تو
رخصت بده تا دعبل شاعر بشوم
 
*
يارب كه مرا ز عشق حاصل بشود
پابوسي شاه طوس شامل بشود
اين دل به نواي عشق، بيدل بشود
با گوشه‌ي چشم دوست، دعبل بشود

«حسين شادمهر»