نذر امام غريب
بايد به هواي عشق بي حد بروم بايد به همان سرا و گنبد بروم گويا كه هواي عاشقي كرده دلم بايد كه دوباره باز مشهد بروم * آهو شوم و پناه اين در باشم در سايه‌ي آن سرو و صنوبر باشم اي كاش مرا بال و پري بود كه من دور حرم دوست كبوتر باشم * در نزد ضعيف، يا معين الضعفاست در نزد غريب، يا غريب الغرباست اينجا همه حاجت از رضا(ع) مي‌گيرند اين صحن و سراي طوس، حج فقراست * آقا! بطلب كه باز زاير بشوم در صحن و سراي عشق، حاضر بشوم زيباست چه زيباست سرودن از تو رخصت بده تا دعبل شاعر بشوم * يارب كه مرا ز عشق حاصل بشود پابوسي شاه طوس شامل بشود اين دل به نواي عشق، بيدل بشود با گوشه‌ي چشم دوست، دعبل بشود «حسين شادمهر»