باز، کبوتر شده ام ..... دانی ام ؟؟؟

عاصی ام از بال ِ پریشانی ام

شعله زدم بر قلم   و  دفترم

گرچه تو  بی شعله بسوزانی ام

دانه و ارزن ندهد بال و پر

 من که در این مهلکه ارزانی ام

اِی تو پناه ِ دل ِ   آهوی من

در شب ِ ظلمانی و طوفانی ام

سرزده  موج ِ غزلی از تو تا

محکم  و جانانه  بکو بانی ام

کو نفس ِ گرم ِ مسیحائی ات؟

تا که به یک نفخه بسوزانی ام

ای غزل ِ سبزترین حادثه

ای تو اهورایی ِ ربانی ام

جاده پر از فلسفه ی رفتن است

زائر این جاده ی عرفانی ام

نذر ِ تو این بال ِ تَرََک خورده ام

نذر ِ تو این نغمه ی بارانی ام

اکرم بهرامچی