از کجا شعر بگویم که خیالم همه توست
آن سیه چشم مقیم خط فالم همه توست

من چه کردم که نیایی جز به آن کابوسی
که روی بی خبر و ناله نایم همه توست

طرح نقاشی امروز همان دیروزی است
یا که در زاویه جمله عالم همه توست؟!

سال ها رفته به درس و مشق استاد ولی
پاسخی نیست برایم چو سوالم همه توست

عیب ها جویم از آن رو که فراموش شوی
حسن ها میشود آن دم که زوالم همه توست

سیرتت صورت و صورت صور پروین است
ذره ای هست اگر نیک مقالم، همه توست

من و آن دلبر شیرین لب هندوی چرا
گِرو ات دین و دلم، جلوه خالم همه توست