سلام بر شاعر عزیز
ترکیب "قرآن عجم" به صورت طبیعی "قرآن عرب" را در ذهن مخاطب تداعی می کند و این تداعی معانی به لحاظ محتوایی چندان مناسب به نظر نمی رسد
چرا که حتما شاعر معتقد به این است که اسلام و قران را گرچه پیامبری عربی و همچنین کتابی با لفظ عربی نمایندگی می کند و لی در عین حال خارج از قومیت و در دایره اعتقاد ات ارزش پیدا می کند
اگر چه این ترکیب به جز شاعر محترم از سوی کسان دیگر به جای شاهنامه فردوسی مثنوی معنوی و یا شعر حافظ بکار رفته و می رود و حقیر هرجا که این ترکیب را شنیدم از در مخالفت در امده ام
اساتیدی مثل جناب علی اصغر موسوی در این خصوص نظر صائب تر ی می توانند داشته باشند
از یک جهت نیز قران هرگونه تشابه و حتی مثل و مانندگی را از ساحت خود دور می دارد و ممکن است این ترکیب حتی از نظر اعتقادی نیز بی مشکل نباشد
و البته انچه را حقیر قلمی کردم ربطی به شعر پیدا نمی کند چون شاعر در مقوله پرتابی تخیل و خارج از اندیشیدگی عمل می کند
و همیشه این سوال مطرح بوده است که ایا این رهایی در تخیل می تواند در دایره مقدسات هم موضوعیت داشته باشد
خوب است دراین زمینه چند تئوری و نظریه توسط اهل فن و واقف الطرفین (هم شعر را بشناسند و هم مقدسات را )صادر شود و حد و مرزهای مشخصی تعیین شود گرچه هیچگاه شاعر ان مقید به نظریه و تئوری و رعایت حد و مرز نیستند ولی وجود نظریه می تواند کار نقد و بررسی اثار را به سرانجامی مستدل برساند

بسیار زیباست استاد
مرحبا
موفق باشید