بیرقهای جاودان
روزی که بیرق را به اتش می کشیدند
با نعره می گفتنداز ما نا امیدند
انها سپاه شام وما سمت حسینیم
چون گندم ری را به ان دنیا خریدند
ما شیر مادر نوش جان کردیم با اشک
وقتی که اتش بر خیام او کشیدند
در خیمه ی ارباب مرد و زن کنیزیم
ارباب گفته این سیاهان رو سپیدند
فرقی ندارد نیجریه یا که ایران
انها سپاه عشق مولا از  بعیدند
درسرزمینی خالی از حق و حقیقت
انجا که عاشورائی ازنو افریدند...
...نورولایت رفته تا ان سوی هستی
الحق والانصاف اصحاب سعیدند
این بچه های خواب در دامان مادر
رزمنده های جنگ با ال یزیدند
از دامن زنهای ایران دسته دسته
گل می رود سوی حرم انها شهیدند.