سلام و درود بزرگوار

"خدای من!" يا وجود آهنگ و لحن “ندايي”هم از جهت قواعد دستور زبان فارسی و هم از جهت مقاصد ثانوی نيازمند تأمل و بررسی است که ترجمه ای است از " My God!" که استفاده از آن به این شکل در شعر فارسی ، سخت نابجا می باشد .
البته حقیر یک دوبیتی تمام ردیف دارم که ترکیب خدای من در آن دیده می شود اما بر پایه و به به سبک سیاق اصطلاح انگلیسی آن:
" جفای من چه خواهد گفت با من؟
وفای من چه خواهد گفت با من؟
چو فردا عاشقانم لب گشایند
خدایِ من چه خواهد گفت با من؟!"
**
با جسارت: داوود خانی لنگرودی