ای نوزده سالـه قُرّة العین                        

ای گنده شده به طَرفة العین (1)

آن روز  که هفت ساله بودی                     

غافل ز چک و حواله بودی

اکنون که به نوزده رسیدی                        

دیلاق شدی و قد کشیدی

پس گوش به پندهای من کن                    

آویزه ی گوش خویشتن کن

آنجـــــــا که بزرگ بایدت بود                      

از نام پدر تو را رسد سود

با زور پدر سپه شکن باش                        

فارغ ز خصال خویشتن باش

از  زیر  در آی بی محابا                           

بالا بنشین به لطف بابا

تا از دَم ِ گــردن کلفتت                             

بارد شب و روز   پول مفتت   

دولت‌طلبی نسب نگه‌دار                         

با دولتیان  ادب نگه‌دار

با چهره ی ظاهر الصلاحت                       

با لطف و مراحم جناحت

تا رو نکند به تـــو کسادی                          

رو کن به  فساد اقتصادی

پروا نکــن از بی آبرویی                            

این آب بزن به  پولشویی

غافل نشوی ز رانت باری                         

عزت بطلب ز رانت خواری

گر گفت کسی که آن حرام است              

القصه بدان که از عوام است

کان گشته حلال ای برادر                          

از بهر تو همچو شیرمادر

هر چند که رانت را خواص است                

در خوردن آن شگرد خاص است     

خود را ز قضای بد نگه دار                         

در خوردن رانت حد نگه دار    

رانت ارچه همه حلال خیزد                       

از خوردن پر ملال خیزد

بینی به بهانه هــــای واهی                     

گشتی دو سه روز دادگاهی

البته  بدان در این مواقع                           

کک هم نگزد تو را  به واقع

اِعراب قضا چو بی محل است                    

دل بد نکنی،قضیه حل است

خود را تو بزن به بی خیالی                      

کان را بکنند ماستمالی

از لطف قضا و دستگاهش                        

سازند دو روزه   روبراهش

کز نام پدر تو را نشان است                      

احوال تو چون  "میتی کومان" است!

هرجا که نشان دهی نشانت                    

حکّام شوند جانفشانت

تا جام اجل نکرده ای نوش                       

هی رانت بخور یه آب هم روش!!

...............

(1):درست است که قرّه" و "طرفه" را نمی توان قافیه کرد اما چون این دو در ترکیب با "العین" معنایی متفاوت و مستقل به وجود می آورند و ذهن یک فارسی زبان  از این دو ترکیب - بدون توجه به "عین" -به  :عزیز و "به سرعت" معطوف می شود...پس قره العین" و "طرفه العین" را با هم قافیه کردم و فکر می کنم گوش هم با آن راه می آید!