اشک اتش

ازدر رسید و باز هم محشر به  پا شد
لرزید دل در سینه .جان از تن جدا شد
بعد از سلام احوالپرسی با جماعت
حال مرا پرسید و قلبم جا به جا شد
حجم هوا در بودنش شد باغی ازگل
در روبروی من نشست و ماجرا شد
یک انقلاب تازه در عشقی قدیمی
اهی کشید  و در دل من کودتا شد
سرخ و سفید و داغ و یخ بودم که ناگاه
بی اعتنا همچون نسیم صبح پا شد
حرف دلم در چشمهایم شعله می زد
وقتی که  پاهایم به لرزش مبتلا شد
می رفت و مبهوت جمالش مات بودم
اشکی چکید انجا و رازم بر ملا شد
ارام در گوشم کسی انگار می گفت :
از ماجرای عشق در عالم چه ها شد
مانند   مرتاضان  بر  اتش  نشسته
انقدر ماندم بر سر ان حرف تا شد.10-1-94