هنوز شعر  ِ نگاهش خیال پرداز است
 به آسمانِ امیدش  ، امید ِ پرواز است

اگرکه  بسته شد از هر طرف به رویت در
 هزار شکر خدا را  ،  در ِ هنر باز است

چرا فسرده بخوانیم و خسته و خاموش  
 دلی که با دل مرغ چمن هم آواز است

 زمان رویش گل را بهار می فهمد
 فقط نسیم سحر راز دار این راز است

 عروس غنچه مگر  چاک داده پیراهن
که عندلیب چمن  بر اریکه ی ناز است

کدام نور  درخشیده  در فضای امید
 که دلنوازی ِ خورشید زندگی ساز است

 دلا ز مردم بی مهر ِ این دیار ، هنوز
 گلایه هاست ، ولیکن چه جای ابراز است

محمد روحانی ( نجوا کاشانی )