عصایم  شد چلیپا روی دوشم

مسیحا وش کشم آن را و، کوشم

که  از نا مهرباني ها ننالم

...شرنگی از شکیبایی بنوشم

عصایم را شکستند و، شکستند

به زیر پا فکندند و ، برفتند

چه سازم زین سپس آیا ، خدایا

عصا بشکسته ماندن تا کی و چند

عصایم شد چلیپایی شکسته

چلیپایی به دست و پای بسته

گره  اندر گره دارد همه  کور

چگونه  وا کنم با دست خسته

عصای عهد پیری ام پسر بود

ز هر بیشی برایم  بیشتر بود

ز تقدیرم گریزی نیست زیرا

ز هر پیشی به پیشم  پیش تر بود

خدایا گوشه ی چشمی به ما کن

به  درد بی دوای ما دوا کن

نمی گیرد  دعای  ما  دگر هیچ

خداوندا    برای ما دعا کن

دعا کن  تا  دعای  ما بگیرد

گل  نو پایم  از نو  پا بگیرد

هراسم   یاکریم  خسته ام را

به  ناگه  گربه ای  از ما بگیرد

مهدی فرزه (میم. مژده رسان)

ای کاش همه ؛ در هنگام رانندگی ضمن رعایت موارد ایمنی ؛ دقت و احتیاط می کردند تا هیچکس به علت سوانح رانندگی ؛ دچار ناتوانی نمی شد.