*******************

شناخت فرهنگ وتاریخ دیارمان ،شناخت خویشتن خویش است ،شناخت هویت وشخصیت ملی ماست  .اینکه ما از کجا 
آمده ایم ؟که بوده ایم ؟چه شده ایم وحالا در کجای تاریخ به سر می بریم وچه باید کردبسیار ضروریست.گفته اند گذشته چراغ راه آینده است واگر گذشته را نشناسیم آینده را نیز نخواهیم شناخت،وهویت ما نیز دچار تزلزل وسر درگمی میشود.
یکی از راه های شناخت فرهنگ خودی ،شناخت مفاخر وبزرگان علم وادب وفرهنگمان است.آنهایی که آثار شان وهمت واراده وابتکار وعلم وعملشان موجب رشد فکر ی وفرهنگی این جامعه گردیده است..
دار العباده یزد همواره با معنویت وروحانیت اداره شده وفرهنگ امروز ما نتیجه ایمان وتلاش آنهاست ،آنهایی که متاسفانه برای نسل امروز ما شناخته شده نیستند .ودشمن نیز بابرنامه ریزیهای هنری ظریف وجذاب وایجاد سرگرمیها وتولیدات فرهنگی متنوع به این بیگانگی کمک میکند.
باید فکر کرد، اندیشه وابتکار کرد وراهکارهایی را ارائه داد .
به نظر من وبسیاری از دوستان صاحب نظر،ایجاد بوستانی زیبا وهنرمندانه و شاد ودل انگیز بنام بوستان مشاهیر یا مفاخر با طراحی های جذاب وخیابانها ومیادین کوچک می توان به این مسئله کمک کرد .هر میدانی با نام وتندیس بزرگی از این دیار زینت داد وسرگذشت او وآثار وافکار وکارهای اورا نصب العین بازدیدکنندگان قرار داد ،دفتر خاطرات گذاشت ،نمایشگاهی ازآثار اورا گذاشت  وبدینگونه فضای طبیعت را با یاد وخاطره آنها آمیخت .فضایی که بی شک همه را به فکر واندیشه فرو میبرد ونسل جوان را برای خودسازی مصمم میسازد.
من در تاجیکستان که رفته بودم پارکی زیبا دیدم بنام پارک صدر الدین عینی . در این پارک مشاهیر وهنرمندان ونویسندگان دفن بودند وخیلی جالب بود، پدرها، مادرها  ضمن تفریح وگردش برای کودکانشان از این بزرگان حرف میزدند وآنها را معرفی میکردند.
حالا ما در یزد آمده ایم ویکی از شخصیت های بزرگ وبی نظیر معماری وهنرکشورمان یعنی مرحوم پیر نیا را در زیر زمین تاریک یکی از خانه های متصل به دانشکده معماری وهنر دفن کرده ایم که سال سال کسی گذرش به آن جا نمی افتد مگر سالگردی بشود واستادی ومهمان هنر شناسی  بیاید واورا برای زیارت وفاتحه به آنجا ببرند.بی شک اگر روح استاد ولو لحظه ای به جسدش برگردد،  دق میکند!واز این غربت وتنهایی به کما می رود!.
چه شخصیت هایی که مزارشان در استان نیست مثل ریاضی یزدی وفرخی یزدی وچه کسانی مثل وحشی بافقی که حکایت پریشانی وتخریب قبرشان کم از پریشانی زندگیشان نیست!وچه علما اندیشمند وهنرمند نظیر مرحوم فرساد که در گوشه ی مزارِ« جوی هرهر»یا جایی دیگر مدفونند  وبرآنها دیّاری گذرنمی کند ،برای همه اینها ودرگذشتگان سالیان دورتر میشود یادمانهایی زیبا در این پارک ساخت وقطعا این بوستان هم از نظرگردشگری وهم از نظر آمو زشی باقیات الصالحاتی خواهد بود برای مجریان وطراحان آن.امیدوارم این پیشنهاد مورد عنایت دست اندر کاران ذیربط قرار گیرد.انشا الله