يادش به خير.قسمت اول
سوراخ باران
وسط شهريور ماه صلات ظهر بود كه طايرجلوي  چرخ بابا لاي در حياط پيدايش شد و پرده ي گل من گلي را هل داد تو.بابا هن و هن كنان وعرق ريزان صندوق گوجه رااز زير كش تركبند در اورد و برد گذاشت لب حوض.بوي عجيبي از صندوق در مي امد و با بوي بوراني بادمجان روي اجاق قاطي ميشد.كارمان در امده بود.بعدازناهار خواب .بي خواب.هرچه طشت و ديگ و تاقار مسي و روحي توي زيري بود.دراورديم و رديف چيديم توي خرند.بعدبا پاچه ها و استينهاي بالا زده دست به كار شديم.ننه پوتونهاي ملي سياه براق مخصوص را ازتوي كيسه ي گل ميخ دراورد و پايش كرد.بعدش ما گوجه هاي شسته شده را چارقاچ  كرديم و ريختيم توي لگن مسي تا ننه رويشان راه برود.كم كم اب قرمز توي لگن تبديل شد به  خميرقرمز رنگ قاطي پاتي پراز هسته اي كه زنبورها دور و ورش ويلان بودند.عصربود كه اين مرحله به پايان رسيد.ننه درلگن را باچندتكه چوب پوشاند و روي چوبها را هم پلاستيك كشيد و روي پلاستيك هم پتو انداخت.فردا صبح زود لگن را كشانديم و برديم توي افتاب.وپتوهارا برداشتيم.افتاب داغ تا عصر خميرقرمز گوجه ها را حسابي ور اورده بود .وداشتند جل جل مي كردند كه ننه به دادشان رسيد.حالا بايد تمام خمير را از سوراخ باران رد مي كرديم.سه تائي كنار باغچه دورلگن سرزيك نشسته بوديم و سرمان به كار خودمان گرم بود.كم كم خميرصاف و يك دست ميشد .كه بابا امد و كنارديوار اجاق بست و فره مز را گذاشت وسطش.بعد نفتش كردو با سوزن فيتيله اش را تميز كرد و گيراندش.صداي فش فش فره مز كه در امد.بابا چندتا تلمبه ي ديگر زد وشعله  كه ابي شد ديگ مسي راگذاشت رويش.بوي پختن رب گوجه خانه و محله رافتح كرده بود و از بازارچه رد شده بود و رفته بود تا پشت تيمچه ي حاج نايب وبه حصار گلي شهر گير كرده بود و مانده بود .افتاب درحال غروب بود كه ننه دو تا كاسه نمك ريخت توي ربها و خوب همش زد.تا قل اخر را هم بزند و خنك بشود و برود توي ده بيست تا شيشه ي كوچك و بزرگ وبنشيند توي ظلمات زيري. به انتظار اين كه كي وبا چي و كجا بخوريمش.
تاقار .يك نوع ظرف سفالي.
خرند.حياط.
فره مز.پري موس.نوعي اجاق نفتي .