ميروي اي جان جانان ، تا كجا با ساز دل؟

باز هم شعر تــــــــــو و درد من و آواز دل

تا كبوتر با كبوتر رقص دل آغاز كرد

در هواي ديدن تو ، باز هم پرواز دل

لحظه هايم را غزل پرداز كردي اي رفيق

مژده اي آور برايم ، بــــــاز از آغاز دل

باز باران ، ساقه ي احساس ما را خيس كرد

بر فراز موج مـــــوهاي تو ، بارانـــــــداز دل

سوختم از آتش تو ، باده ي تلخم دهيــد

بارها گيرم سراغت را ، من از طناز دل

من به يك لبخند زيبـــا ، از لب تو قانعم

من بلطف طعم لبهايت ، كنم اعجاز دل

يكطرف سوداي ما و يكطرف هرم لبت

با تنفس در هواي تو ، كنم ابـــراز دل

من کجا و جرئت بوسیدن خــــــال لبت

يك سبد لبخند خواهم ، قافيه پرداز دل

اين سخن پايان ندارد ، گويي آواي دل ست

همنواي بلبلان شد ، باز هم شهبـــــــــاز دل

باز ميرقصد نگاهم ، در هـــواي ديدنت

گوئيا "ياس خيال"م ، پر شد از اعجاز دل