باور کنید ، اصلاً قصد نداشتیم مرحوم بابا طاهر و حضرت حافظ را همزمان در گور بلرزانیم ، اما شد آنچه که نباید می شد  ، ....بخوانید ! 

هزاران مثنوی دارم ، غزل نه // همه شیرین تر از قند ، از عسل نه !

به سر "حىَّ عَلى" دارم فراوان // نشانی اندک از "خَیْرِ الْعَمَلِ" نه !

سرم مثل کویر لوت لخت است // ز بیخ و بن ولی هستم کچل ؟ نه !

زبانم همچو فلفل تند و تیز است // نزاع و جنگ و درگیری ، جدل ؟ نه !

صد و اندی سند در چنته دارم // ولی قاضی پسند و مستدل نه !

همین هستم که می بینی سراپا // خودم هستم ، خودم هستم ، بَدَلَ نه!

عزیزی خواهد آمد همچو مادر // مرا محکم بگیرد در بغل ؟ نه !

کمی شعرم دوباره آبکی شد // ولی مثل فلانی ....مبتذل ؟ نه !
------------------------------------------

و اینهم یک رباعی نامربوط با موضوع !

فرزند خصال خویشتن باید بود // یعنی نَتَراشیده ، خَفَن باید بود !

نان را به بهای روز می باید خورد // "محمود" دگر کیست ؟ "حسن" باید بود !