پسرک ساخت چنان آدمک برفی را

که خودش خواست همان آدمک برفی را

عینکی ماند به چشم اش ، به لب اش سیگاری

مثل شاعر، نگران آدمک برفی را

ناگهان آدمک آمد به زبان گفت که :« های!

کرده بازیچه ی تان آدمک برفی را

چشم واکردن خورشید و فنا گشتن او

درزمین نیست مکان آدمک برفی را

می شود آب و تن خسته ی او می ریزد

هرزمان خواست زمان آدمک برفی را»

***

آدمی مثل همین آدمک بی جان است

لیک فرقی ست کلان آدمک برفی را

که خبرنیست زغم های بزرگ آدم

نبود درد نهان آدمک برفی را

چه خبرازغم عشق وغم دنیا دارد

چه خبرازغم نان آدمک برفی را