قالب چشم تو را تا که به یادم دادند
مثنوی ها و غزل ها به زمین افتادند
بس که شیرین شده ای دور و برت را دیدی؟
همه در شهر شما ، پیر و جوان ، فرهادند
بید از داغ تو خم شد کمرش اما حیف
سرو ها از غم عشق تو چرا آزادند؟
نه فقط خود به شکار دل ما مشغولی
همه ی ایل شما، دست دهد ، صیادند
عاشقان دفتر خود مشق به نامت کردند
بیشتر منتظر خط زدن استادند
چه کسی گفته به هر باد نباید لرزید؟
بید ها منتظر بوی تو در هر بادند
هر چه از دیده روی ، جای تو در دل امن است
عشق ها ، تا ابد الدهر بسی در یادند

سید مجتبی ربیع نتاج - 28 بهمن92. www.torbat72.blogfa.com