گويند: گور تو مانده ست بي نشان و شكوه



تو زنده اي ؛ به گور و نشانت چه حاجت است



فَدک نامه



در عبا- پوشیده روی- آمد فراز

چون محمّد، کز حَرا ؛ آید فرود.

گفتنی ها دارد او ، گمراه را

از فَدک ، در نامه ی یزدان سرود.



" - ... چون ستایش ها ، فراوانی ، گشود

ازستایش ها ، فراوانی ، فزود

پس ستایش هرچه بیش ، او را کم ست

زانکه او ، گوهر فشانی ها نمود



آن که بی ، ماننده ای ؛ آرَد پدید

هیچ را ، هستی ؛ به آنی آفرید.

بی نیاز از آفرینش بود و هست

آنکه حکمت دانی او را می سَزید.



در کتاب آنَک: "سلیمان بُرده از داوود، ارث"

کِی ترا سهم از بهشت ست ، ار مرا بر دود، ارث

ای که فرقان ، پشت سر افکنده ای

کِی ترا ارث از پدر بود و، مرا نا بود، ارث



این فَدک را نِی مسلمانان ، به تازش یافتند

جان بها را ، اهل خیبر ، تا به سازش ، یافتند

هان کنون این اسپ ، برگیر و بتاز

زان که رستاخیز ، یابم ؛ آن چه بازش یافتند."





مهدی فرزه (میم. مژده رسان)



واژه نامه :



ستایش = شکرگزاری

فراوانی = نعمت

تازش = جنگ

فرقان = قرآن

آنک = اشاره به دور

عبا = چادر عربی

ماننده = الگو

می سزید = سزاوار ست.