بسم الله
از بوی یاس اوست، جنان آفریده شد
او راز خلقت است و نهان آفریده شد

هم کفو نور حیدر کرار ، فاطمه(س) ست
با این حساب مثل همان آفریده شد

هفت آسمان چو ذره به خاک ره ش شدند
تا چادرش تکاند و جهان آفریده شد

از گندمی که روزی آدم نبود و نیست
از روی لطفِ فاطمه(س) ، نان آفریده شد

آب و گلاب و بوته یاس و دوا و درد؛

هر انچه خواست مادرمان، آفریده شد

بعد خدا و نام نبی(ص) ، «یاعلی(ع) » که گفت؛
حی علی الصلاه و اذان آفریده شد

دست کبود فاطمه(س) از خاک کربلا
مشتی گزید و شیعه از آن آفریده شد

قبل « نفخت فیه...» خدا خنده زد به او
تا خنده کرد فاطمه(س) ، جان آفریده شد

اصلا برای گفتن نام حسین ِ او
راهی به دل زدند و دهان آفریده شد

لب آفریده شد، عطش و اضطراب هم؛
او گریه کرد و اشک روان آفریده شد

یک قطره اشک مادری اش، بر جهان چکید
از گریه های اوست، امان آفریده شد

تا مُهر شیعه گی به دل و قلب ما زنند
این زخم روی سینه عیان آفریده شد

ح.م