کافی است برایم آنچه در ساغر توست
دل، تشنه چشم های آب آور توست
اسلام به یاد عطشت باقی ماند
باور شده دین، چرا که دین باور توست


هر قطره آب، یاد آب آور توست
هرکوه بلند، سطری از باور توست
هر گوشه خاک، یادگاری داری
خورشید صلاه ظهر، یادآور توست


این آه که از نهاد برمی خیزد
در سینه خسته شوور می انگیزد
با یاد لب خشک تو هر ظهر حسین (ع)
پیشانی ام از شرم عرق می ریزد