تقدیم به مادر عزیزم
 که از هر شعر و استعاره و تشبیهی برتر است.
....

غرق باران می شوم با اشک چشمت مادرم
ماهی ام کز می کند در تُنگ غربت مادرم
 
از نگاهت قصه ها همچون قطاری می رود
می نشینم در قطارِ قصه هایت مادرم
 
روزها شب می شود در لا به لای دفترم
سطر سطرش پُر شد از کابوس و وحشت مادرم

می گریزد واژه از پس کوچه های شعر من
می نویسم بیت هایی در نهایت مادرم
 
مخزن الاسرار دل های پُر از دردی ولی
لحظه ای لب وا نکردی به شکایت مادرم
 
سنگ چون الگو گرفت از صبر بی پایان تو؛
می نشیند پای صدها حرف و صحبت مادرم
 
آن زمان که بر لبت جاری شود لبخندِ شوق
ظرفِ دل  پُر می شود از قند و شربت مادرم
 
دامنت دشتی پُر از پروانه های رنگ رنگ
مثل گل ها بی نظیری در طبیعت مادرم
 
هر سحر پُر می شود سجاده ات از عطر یاس
با اذان در سجده می خواهی شهادت مادرم

...
درد او غم می نشاند بر دلم، یا فاطمه!س
من برایش از تو می خواهم سلامت مادرم


اردیبهشت1392