مرد سرد و دست و پا بسته ی شهر تاریکی

قامتت را که در درازای تاریخ خاک گرفته ی تنهایی است

دوست دارم

نگاه خسته ات را که از خاکروبه های هوس بیزار است

می پرستم

تورا که دستانت نبض جانکاه یک عشق آسمانی را داشت

و لبانت زمزمه ی دوستت دارم

و صمیمیت شانه هایت که به مانند افق بر روی قامتم سایه می اندازد

دوست دارم.

منا آراسته