موج ها
   مرواريد ها را كوچانده اند
    و صدف ها
   با دهاني باز در ساحل
   در انتهاي رود
   به آغاز بلند آن مي انديشند
   ومبهوت مانده اند
   كه چگونه دنيا
   با فرو كشيدن قله ها
   به پايانشان رساند


        +‌  +  +


     در سايه ام
    آفتابت كجاست؟
    در غروب هم
    مي توان طلوع كرد
    اما جواب ماه را
    كه با يك كهكشان خستگي
    بر جان ستارگان لميده
    چه بايد داد؟

      +  +  +


    بركوتاهي روزهايمان
    مي خنديدي
    يلداي بلند بالا
   اما ديدي كه چگونه
   تيغ زمستان
   آنچه بر زبانمان آورده بود
   بر شبت آورد؟