اي سر به هوا
من
هميشه سر به زير بودم
وقتي جلوي دنيايم
تمام قد ايستادي
بايد
از زاويه اي ديگر
نگاهش مي كردم
سراپاي خشمم را
در دل آهنين تفنگ ريختم
وبه پيشانيت هديه كردم

چه زيباست
ديدن  بازي  كودكانم
از شكاف سرت
ونشستن دور سفره اي
كه بخار خون
به آسمان مي دهد

هنوز هم سر به هوايي
بايد
تيز تر كنم
دندان هاي بيرون زده ي نيشم را