پدر بهار دل انگیزی ست ، اگر بهار خودت باشد
غبار راه چه شیرین است ، اگر غبار خودت باشد

به افتخار تو می خندم ، به افتخار تو می گریم
عجیب نیست که دنیایم ، به افتخار خودت باشد

پدر زنی ست در این خانه ، که سال هاست دلش قرص است
که دل به یاد تو بسپارد ، که بی قرار خودت باشد

به غیر من که دلم خون است ، هزار بادیه مجنون است
بگو چه مانده  در این دنیا ، که یادگار خودت باشد

کنار خانه ی کوتاهت ، چه برج های بلندی هست
که برج های بلندی هست ، که وامدار خودت باشد

رییس مرکز بنیاد ِ نهاد های نهادینه
هزار حرف در آورده ، که هم قطار خودت باشد

ولی قطار قدیمی ها ، سوار تازه نمی خواهد
سزاست تا به ابد مادر ، فقط کنار خودت باشد

به این کویر و دل سنگش ، امید لاله شکفتن نیست
مگر که لاله ی روییده ، سر مزار خودت باشد

اگر کسی نگرانت نیست ، اگر بهار ِ خزانت نیست
مقدر است که نام مرد ، در انحصار خودت باشد

برای وصف تو تا اینجاست ، توان شعر بلند من
سزاست باقی ابیاتش ، به اختیار خودت باشد
***
پدر نیا که گمان دارند ، حریص نام خیابانی
پدر ، سرت به سلامت باد ، سرت به کار خودت باشد

" امیر علی سلیمانی "