با تو شدم همرنگ آقا از سرِ کوچه
تا کوله بارت را نهادی بر درِ کوچه

من بودم و دل بود و آیینه صفایی داشت
اما کبوتر پر نزد ،آید سرِ کوچه

احوالِ من مثلِ دلم در تاب و در تب بود
وقتی به خوابِ ناز می رفت اخترِ کوچه

خرمایِ لب هایت چشیدم عاشقم می کرد
امضایِ زیبایِ تو پایِ دفترِ کوچه

انگار،آن سوتر کسی می خواند که می آری
هفتاد و دو پر را برایِ کفترِ کوچه

من هم پریشانم بیا درسی بگو آقا
دیوانه را آویز کن بر سردرِ کوچه

وقتی که اسماعیلِ دل را می زدم تیری
یک چشمه می آورد غزل آن سو ترِ کوچه
 

گام هایش را آهسته و پیوسته بر می داشت ، انگار می دانست آسمان ردش را برای همیشه در خویش می نگارد.
کاروانی که در آن آدم درحرکت افتاد تا بذر آدمیت را در هبوطِ خویش بکارد و برویاند حق را در تاریخی که بسا هابیل ها کشته شدند که قابیل ها می خواستند  تاریخ بسازند و او به راه افتاد تا مسیر تاریخ بشر را به سوی آدم برگرداند و ابوالبشر را بشارت دهد بر پایانی سبز در حرکتی سرخ.
سلام بر تو و بر یاران تو که در قله قرار دادی انسان را با بزرگی عملت
سلام بر تو که ستاره ای شدی در آسمان تاریک بشر تا قبله اش را با دیدن تو بجوید و ره به سوی نا کجا کج نکند.