ما به حوضي عميق دل بستيم گريه درگير آب خشكش زد
تُنگ خالي به رودها پيوست. جنگل از شير آب خشكش زد

قطره آب از حباب دل خون شد تا سرابي ز آب دل خون شد

آن چنان غرق زيستن بوديم يكنفر زير آب خشكش زد

آن "نفر" زير آب ، ما بوديم هر چه از سر، گذشت پس داديم
قايقي زير آب ها بوديم هر چه از سر، گذشت پس داديم
راه ما را حباب در خود برد جنگلي را سراب در خود برد
ما كه با گريه آشنا بوديم هر چه از سر، گذشت پس داديم 

 

آن چه از سر، گذشت دريا بود  ما به عمق كوير برگشتيم
ياد دريا به يادمان آمد خسته بوديم و دير برگشتيم
ردّ يك رود دور با ما بود  اين بيابان چقدر تنها بود
ما به باران و باد شك كرديم دست آخر اسير برگشتيم

 

دست آخر به هيچ برخورديم  دست ما بر درخت ها روو شد
دست ما بين دست ها گم بود  پيش برگشته بخت ها روو شد
هر كجا سايه هست، پس هستيم!  گرچه ناخورده مست، پس هستيم!
ما به خوابي عميق دل بستيم  خواب مان زير تخت ها روو شد!