سلام

حالا حال این دل بی تو بد است. حالا حال این من بی تو خراب است. حالا حال این من دور از تو گرفته و غمگین است. دلتنگ است. سرد است. یخ زده است.

کنج اطاق، در کنار این شوفاژ گرم، دلِ سرد و مرده ام را به کور سوی امید بازگشت تو نوید میدهم. همراه با پرنده سرما زده پشت پنجره یخ زده ام. امشب همه جا سرد و تاریک است. شاخه خشک درخت به دیوار سنگی تکیه داده و نفس نفس می زند. سگ دوره گرد به خیابان آمده است. سرمای عزلت در جانم رخنه دوانده است.

نیا

اصلا نیا، آنقدر دور بمان تا من هم نباشم. نباشم تا ببینم دل تو، تویی که عزیز می خواندمت کمی به رحم می آید یا همچون هوای خانه سنگی تان تو نیز سرد و بی روحی.

سر در گریبانم، غم غربت دارم، دل شکسته دارم. برای فروش گذاشته ام. خریداری ندارد. حس ندارم، سر به زیرم، گوشه گیرم، زانوی غم بغل کرده ام. چشم به راه دوخته ام، به کوچه، به جاده، به آسمان. تا تو بیایی.

نمی آیی

نمی آیی و دل سرد مرا سنگ می کنی. نمی آیی و من خراب بی خود را در خرابات تنها می گذاری. نمی آیی و روح خسته ام را به دست باد می سپاری. باشد. باشد. باشد اما پشیمان نشوی از این همه بی مهری و بی وفایی. پشیمان نشوی از این همه دوری و بی جوابی. پشیمان نشوی از تنها گذاشتن من تنهای روزگار.

تو اگر نیایی او می آید. تو اگر نباشی او هست. تو اگر نخواهی او می خواهد. تو اگر پشت کنی او روی از من بر نمیگرداند. تو اگر زمان برایت مهم نیست او اما زمان شناس است. وقت شناس است.

آری نیا. نیا، اما، عزرائیل خواهد آمد. او خواهد آمد و من و این پرنده یخ زده پشت پنجره را به همراه این سگ دوره گرد شبانه خواهد برد. نیا. او می آید.