سلام جناب استاد فرجی عزیز

غزل مرثیه ی بسیار زیبا و فاخری بود .مأجور باشید


خصوصی : با پوزش در این مصرع "خون" دوم به نظر حشو می آید همچنین " بی " در " بی پناه " ناخواسته به " سکوت " هم سرایت می کند جسارتا پیشنهادم را هم ارایه می دهم :


نیستان دل خون شد از درد ، خون ......................... نیستان دل خون شد از درد ، داغ

و ماندیم ما بی پناه و سکوت ....................... و ماندیم با اشتباه و سکوت

------------------------
باسلام وادب واحترام خدمت جناب آقای پورکریمی عزیز
ضمن آرزوی قبولی طاعات وعباداتتان درماه ضیافت خدا
باتشکراز حضور واظهارلطفتان .پیشنهادتان را حتما مدنظر قرارخواهم داد.بازهم منتظر نظرات شمابرادرعزیز هستم.موفق باشید

پاينده باشيد و سرفراز
---------
انشا الله