ساحل طوفانی از آرامش فردا کم است

ماهی رنگین کمان از سفره ی دریا کم است

خواب ها از وحشت کابوس ها پژمرده اند

باغ شب از میوه های قرمز رویا کم است

دست های تشنه ام فکر رسیدن می کنند

رفتن این دشت های خستگی را پا کم است

موج در موج است زیبایی تأمل کن رفیق!

چشم زیبابین در این بیغوله ی دنیا کم است

کربلا را سینه چاکان زیارت فوج فوج

ذهن ها را لیک فهم عمق عاشورا کم است

طرزی افشارها در صحنه جولان می دهند

نوگرایی واقعی از گونه ی نیما کم است

هرچه می خواهی حواری زاده پیدا می شود

بر صلیب حق و حکمت لاجرم عیسا کم است

از طلب گردیده ام تا وادی هفتم بقا!

دیده ام در حیرتستان عشق  و استغنا کم است