شعر هاي نو به آ هنگی جدا بايد نوشت

داستان  عشق را  از ابتدا   بايد    نوشت

در دلم گفتم شروع قصه ام با نام اوست

دل به رندي گفت  با نام خدا بايد نوشت

تك تك ابیات قلب م بسته با یادش ولی

در شگفتم با چه تدبيري جدا بايد نوشت

یک نفس بی خاطرش درانتهای هستی ام

وای من بی توچسان از ابتدا بايد نوشت

آسمان بعد از تو با من آشناي دردهاست

نامه ای  در آسمان بهر خدا بايد نوشت

تا به كي با زخم آماسیده  شب های درد

بي خیال ازروشني‌ها از دوا بايد نوشت

جوهر غیرت هر آنی در قلم آید به جوش

با چه جرأت قصه نان و نوا بايد نوشت

بارها گفتم كه بنويسم دلم لرزيد و گفت:

«بغض‌ آماسیده »ما را كجا بايد نوشت؟

قاف ها هم فتح گام عشق میگردد اگر

بعد از اين من با تورا پیوسته، ما بايد نوشت

درد های شام هجرانت به جان آميختم

دردهایت زیر عنوان صفا   بايد نوشت

اين غزل با نام تو لبريز آب و آيينه است

بي تو رنگ هر غزل را با عزا بايد نوشت

با تو از دست قلم بركت به كاغذ ميرسد

نيست فرقي گر چه نفرين يا دعا بايد نوشت

گر كه بگشايي به نازي عقده‌هاي انتظار

تا ابد حرف و حديث دلگشا بايد نوشت

عشق آنروزيكه اين لوح و قلم دستم سپرد

گفت «دلجو»مشق شب بی ادعا بايد نوشت