هوس دارم بنوشم از لبت مي                       نمي دانم چگونه، در كجا، كي؟

گلويم تازه كن از باده عشق                         كه از جي طي كنم تا وادي ري

كه عيشم با تو خوش باشد به عالم               جهاز وساربان را كرده ام هى 

   توئي آذر كه گرما بخش جاني              مهت چون بگذرد سرما كند دي

      در اين ملك سكندر حافظانه                 به آب زندگاني برده ام پي      

                سعيد از رندي حافظ خرابست           از اين رو مي كند تعظيم بر وي