ناجوانمردان بر احساسات گل خنجر زدند
صبحگاهان با تبر سرو روان را سر زدند
 
آتش سرخ اناالحق بر لب ِ آن سرو بود
مارها بر گردن حلّاج ِ ما چنبر زدند
 
شعر نابی شد که عالم را به شور آورده است
واژه ها مثل کبوتر از گلویش پر زدند
 
پیکرم می لرزد و دردی خزیده در رگم
از خبر - شلّاق ِ بی رحمی که بر پیکر زدند - :
 
" عاقبت شیخ النمر هم میثم تمار شد "
آه! او را سر زدند و سروها بر سر زدند

 
محمدرضا سلیمی