سرعتش سرسام آور ، بی توقف ، بی امان
له شدم در زیر بار چرخ ماشین زمان
 
دست و بالم خالی از پرواز و پرپر می زند
این دل پر حسرتم در آرزوی آسمان
 
دوره کردم معنی ام را در کتاب ِ زندگی :
" دوره گردی خسته هستم تا مگر یک لقمه نان ... "
 
جامعه یک جنگل است و در تکاپوی حیات
این دوان و آن دوان و این دوان و آن دوان ...
 
این یکی غمگین تر است از آن یکی همشهری ام
پس کجا رفتند آن خوبان ِ شاد ِ مهربان؟!
 
بر لبش سیگار ، مردی از عمیق ِ آینه
خیره شد در چشم هایم ، گفت : ای مرد جوان !
 
عمر ما دارد به خاکستر مبدل می شود
مثل سیگاری که بر لب های یک بی خانمان.


محمدرضا سلیمی
http://chardivarieejbari.blogfa.com/