با سلام و عرض تبریک به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان  ، غزلی تقدیمتان باد 

(( نغمـه خـوان  ))

 

از  هـر کنـاره ای کـه گـذشتـم کـران تـوست          

در  هـر دلـی کـه خیمــه زدم آشیـان تـوسـت

پـروانـه  در  هـوای  تـو  پـر مـی کشـد بـه نـاز              

بلبـل  کنـار خانـه ی گل  نغمــه خوان تـوسـت

از  سـایـه سـار مهــر تـو  جـای گـریـز  نیـست              

هـر جـا  کـه دل  اراده کنـد  ،  آستـان تـوسـت

هـم خنــده ی شکــوفـه ،  نشـان  بهــار  تـو               

هـم  مـرگ گل اشاره ی خشم خزان توسـت

مــا را کـجـا و زمــزمــه ای  از  زبــان  مـهــر              

هـرجا که هست مهـر و  محبت از آن تـوست

خواب و خیال و روز و شب و کوشش و کمال              

در لحظه هـای  هستی مـا ارمغـان  تـوست

رمـز نـگاه  و جلـوه ی جـاری شـدن یـکیست              

در  متـن آب  و  آینــه   ،   روح  ِ  روان توست

گـوش بهــار و چشـم  طبیـعت  بهــانـه انـد           

" نجوا" ی آب و نـاز چمـن  داستان تـوست

                               محمد روحانی ( نجوا کاشانی )